Repatriëringskamp

Ondertussen verbleven in het voormalige kamp diegenen die nog te zwak of te ziek waren om naar huis te gaan. Het ging hier niet uitsluitend om gevangenen van het voormalige PDA, ook terugkerende gevangenen uit diverse kampen in Duitsland werden tijdelijk ondergebracht in het kamp, dat nu de functie (en naam) van Repatriëringkamp kreeg. Medewerkers van het Nederlandse Rode Kruis bleven tijdens deze periode in het kamp, evenals de kok Frans van den Berg en zijn gezin. In barakken en nevenlocaties (zoals het woonhuis in de Balistraat) werden zij verpleegd totdat zij in staat waren om hun thuisreis te vervolgen. Het kamp werd in deze periode ook wel aangeduid als Rode Kruiskamp. De poort die toegang gaf tot het voormalige gevangenenkamp werd versierd om de repatrianten welkom te heten.

Bewarings- en Verblijfkamp

In de bevrijde gebieden was het Militair Gezag (MG) belast met de uitvoering van de Herstelwetgeving. De vorming van een Politieke Opsporingsdienst (POD) was daar een resultaat van. Vanaf februari 1945 tot 1 maart 1946 hoorde opsporing en aanhouding tot de taken van de POD. Op 1 maart 1946 werd het Militair Gezag opgeheven en kwamen deze taken in handen van justitie; de Politieke Recherche Afdelingen (PRA‘s) die nauw samenwerkte met de Dienst Identificatie en Berging (DIB). Al in het voorjaar van 1945 had de regering in Londen voor de vraag gestaan wat te doen met collaborateurs. Iedereen die zijn medewerking aan de bezetter had verleend, zou berecht worden, dat stond vast. Daarom werden oorlogsmisdadigers in het kamp opgesloten, gevolgd door verdachte personen, zgn. ‘foute’ Nederlanders, die de vijand geholpen zouden hebben.

Officieel vanaf 1 september 1945 tot 1 september 1946, maar in de praktijk werden in het kamp al voor september collaborateurs ondergebracht. In deze periode heette het kamp officieel Bewarings- en Verblijfkamp Laan 1914, hoewel ook wel werd gesproken over het Rode Kruiskamp en het Interneringskamp. De behandeling van deze personen was, wellicht als een reactie op het vele Nederlandse lijden in de oorlog, achteraf gezien soms beslist te streng.